Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πέρσοναλ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα πέρσοναλ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

δεκαπέντε

whomadewho - brighter
πολύ αργά ή πολύ νωρίς. μέσα στο ταξί, από πετράλωνα προς κυψέλη, μεθυσμένος. από κέντρο παρακαλώ λέω στον οδηγό, μιας κ αγαπώ τις αμαξάδες νύχτα στο κέντρο. είναι κλειστό φίλε μου, μου λέει. γιατί; πόλεμος.
υπάρχουν κάποιες μέρες στη ζωή μας που δεν πρόκειται να τις ξεχάσουμε ποτέ. που θυμόμαστε ακόμη κ σκέψεις, μυρωδιές, συναισθήματα που νιώσαμε έστω κ για μια στιγμή. ο σεισμός του ’86 στην καλαμάτα, ο θάνατος του παππού μου, η μέρα που πέρασα στο πανεπιστήμιο, η 11η σεπτεμβρίου, η δολοφονία του αλέξανδρου γρηγορόπουλου.
την επόμενη μέρα βγήκα απ το σπίτι μου κ έκανα πολύ καιρό ν επιστρέψω. θύμωσα, οργίστηκα, φοβήθηκα, κυνήγησα, κυνηγήθηκα, ερωτεύτηκα, παραβίασα, γέλασα, έκλαψα, πάρταρα, σκέφτηκα, παρασύρθηκα. έφτυνα κατάμουτρα την πόλη κ εκείνη με τη σειρά της έκανε το ίδιο σε μένα.
χημικά, κρότοι, λάμψεις, μπάτσοι, πολλοί μπάτσοι, ποδήλατα, συναντήσεις σε υπόγεια, σε ρετιρέ, σε καφενέδες, δράσεις, χριστούγεννα, φωτιές, φίλοι, φωνές, αγανάκτηση.
πώς να ξεχάσω; πώς μπορώ να μου το κάνω αυτό; 27 χρονών έξαλλος. κάθε στιγμή που περνούσε κ μια προσβολή στην αισθητική μου. κ στο πίσω μέρος του μυαλού μου μόνο μια σκέψη: αν ήμουν εγώ στη θέση του αλέξανδρου εκείνο το βράδυ; ο νίκος, η αρετή, η εβίτα, ο θάνος; “τυχεροί” στο μάτι ενός κυκλώνα “ατυχιών”.
για πολλούς η δολοφονία του αλέξανδρου γρηγορόπουλου δεν σημαίνει τίποτα. ένα ατυχές συμβάν, το λάθος μιας στιγμής. για μένα όμως σημαίνει πολλά, σε προσωπικό κ συλλογικό επίπεδο. γιατί είναι αυτός ο άδικος θάνατος που υπήρξε το έναυσμα για τον δίκαιο θάνατο μιας κοινωνίας. μιας κοινωνίας πήχτρα στα ψέματα, τη διαφθορά, την αδιαφορία, την πνευματική πενία. κ όλα αυτά μαζί με μπόλικα άλλα, σκάνε σήμερα. κ μεις ακόμη ψαχνόμαστε στα γιατί, τα πού κ τα πότε λες κ είμαστε απόντες. λες κ ζούμε ο καθένας στη δική του φανταστική πραγματικότητα. μάλλον.
4 χρόνια μετά κ γω έχω μαλώσει με το χαμόγελο. 4 χρόνια μετά κ ακόμη πιστεύουμε ότι το 2008 τα πράγματα ήταν καλύτερα. 4 χρόνια μετά κ ακόμη περιμένουμε παθητικά τα χειρότερα να έρθουν. 4 χρόνια γεμάτα λάθη κ χαμένες ευκαιρίες.
όχι, δεν μπορώ να ξεχάσω. όχι, δεν θα με ξεχάσω.

μάνθος (ManthosV)
sarah jaffe - the body wins
χαίρομαι που γύρισες, αλλά αυτό θα το θυμάμαι πάντα:
"this l-u-v
is a b-i-g
l-o-a-d
a p-i-l-e
of b-u-l-l
s-h-i-t

you ask me to stay
i will r-u-n away
you will l-i-e
and h-u-r-t
this is not m-e
it's a fake i.d."

*σόου φαρ*
biglebo
20. lianne la havas - is your love big enough?
19. jessie ware - devotion
18. liars - wixiw
17. lone wolf - the lovers
16. lawrence arabia - the sparrow
μάνθος
20. rebekah delgado - don't sleep
19. susanne sundfør - the silicone veil
18. mmoths - mmoths
17. julia holter - ekstasis
16. port st. willow - holliday


Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

αν_ήμουν_εκεί

τότε μάλλον δεν θά μουν εδώ. κ αν δεν ήμουν εδώ, τότε θά μουν εκεί. κ οι σκέψεις μου εδώ κ εκεί. μπάχαλο. απ αυτό που το βαριέσαι τόσο πολύ κ που το πεθυμάς ακόμη περισσότερο. ανάσες. πονάνε τα πόδια μου κ ακόμη δεν έχω περπατήσει όσο θά θελα. στο εδώ κ το εκεί. γιατί τελικά τρέχω γρηγορότερα κ από μια σκέψη˙ σαν ιδέα.

παύση. 

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

παιδομάζωμα

τα χαλίκια στο προαύλιο τρίζουν ασταμάτητα. ασταμάτητα τα πέρα δώθε. βήματα κ βλέμματα διασταυρώνονται κ μετά χάνονται στο γκρίζο κενό του ουρανού. έχω έναν κόμπο στη θέση του στομαχιού. ντρέπομαι κ πάλι για κάτι που θά πρεπε να ντρέπονται άλλοι. αλλά μάλλον έτσι θα είναι από δω κ μπρος. συνηθίζω κ ντρέπομαι ακόμη περισσότερο. ψάχνω ένα πρόσωπο οικείο να μου κάνει νεύμα ότι όλα θα πάνε καλά, μα δεν βρίσκω. ιδρώνουν οι παλάμες μου, σφυροκοπάει το κεφάλι μου. θέλω τόσο πολύ να φύγω, μα κ αν μείνω θά ναι καλά. λίγη δουλειά ακόμη ρε μουνιά. λήξη συναγερμού. χαρά κ λύπη παίζουν κλεφτοπόλεμο κ κάπου εκεί στη μέση μια άτακτη φυγή παιδιών μ αναψοκοκκινισμένα μάγουλα κ αυτιά, που ξεφυσούν από ξεραμένα στόματα ελπίδες.


Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

λάφυρο


τα βιβλία λένε ιστορίες. υπάρχουν όμως κ στιγμές που κουβαλάνε κ τις δικές μας. έτσι, επειδή έτυχε.

στα 13 μου αγόρασα αυτό το βιβλίο απ το φεστιβαλ βιβλίου καλαμάτας με το χαρτζιλίκι μου. δεν είχα δει την ταινία, αλλά είχα ακούσει. διάφορα. κ ήθελα να μάθω.

γύρισα σπίτι χαρούμενος. έδειξα στους γονείς μου το καινούριο απόκτημα. ο πατέρας μου διάβασε το οπισθόφυλλο. 

"είσαι μικρός για μια τέτοια ιστορία"

κ μου το πήρε.

ήξερα πάντοτε την κρυψώνα του, αλλά δεν τολμούσα να το πάρω. 

δεν μου το επέστρεψε ποτέ.

είδα την ταινία. κ η σκέψη πάντοτε στο βιβλίο μου. αρνήθηκα να διαβάσω την ιστορία από άλλο αντίτυπο. 

αφού είχα το δικό μου.

μεγάλωσα. κατάλαβα τον πατέρα μου. κατάλαβα εμένα.

το πάσχα πέρασε. φτιάχνω βαλίτσα. το βιβλίο σου, βλάκα! τρέχω στην κρυψώνα, αρπάζω το βιβλίο κ το στριμώχνω ανάμεσα στα ρούχα.

η καρδιά μου χτυπάει με ρυθμούς 13άχρονου. όπως τότε.

18 χρόνια μετά θα διαβάσω την ιστορία.

επιτέλους.

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

αγκαλιά

να με φοβάσαι όταν χαμογελώ, όταν ζητώ ένα χάδι. γιατί εγώ φοβάμαι περισσότερο, σαν τη μοναξιά μια ανάσα πριν γίνει συντροφιά.

μαζί.

κάθε φορά που κλείνω τα μάτια, δίνεις απλόχερα μια αλήθεια. δική μου. σαν δική σου.

νυχτώνει. γεμίζει το δωμάτιο με βοριά. κ γω μας καίω μ ένα δάκρυ. 

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

re_solution

καλό/κακό. χαρά/λύπη. ευτυχία/δυστυχία. δουλειά/ανεργία. έρωτας/αγάπη. παρέα/μοναξιά.

η αλήθεια (μας) κρύβεται σε σχετικότητες κ μεις απ τους εαυτούς μας.

κανένα ρεζολούσιον για το δώδεκα που έρχεται.

μόνο στιγμές.

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

α_θάνατος

τί θα νιώθω όταν πεθάνω; που θα πάω; θα μου λείπουν οι φίλοι μου. θα μου λείπει η γύμνια των κορμιών. θα μου λείπει ο ήλιος του χειμώνα κ η δροσιά της θάλασσας το καλοκαίρι.

και το σύμπαν είναι άπειρο λένε. χωρίς τέλος. μόνο με αρχή.

κ στρυφογυρνάω στο κρεβάτι μου. άπειρα όνειρα, που έχουν όμως τέλος. κ ξυπνάω. κ θυμάμαι. κ το πρωί βουρκώνω.

κ μετά άνοιξη. κ μυρίζω τη ζωή. κ μετά φθινόπωρο, που με ξεπλένει η βροχή.

θά θελα να γίνω σούπερ νόβα. εκείνη τη στιγμή που θα πεθάνω. κ αυτοί που αγαπάω να γεμίσουν χρώματα κ μουσική.

α_θάνατος.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

σόου_μι

είναι μέρες που το ριπήτ σ ένα τραγούδι απλοποιεί τα πράγματα. γίνεται κομμάτι της μέρας σου, του σπιτιού σου κ αν είσαι κ ρομαντικός βλαξ, της καρδιάς σου.

ο λέοναρντ κοέν, στα 77 του, με μαθαίνει γι ακόμη μια φορά ν ακούω μουσική, ν ακούω τους γύρω μου, μα πάνω απ όλα ν αφουγκράζομαι πού κ πού τον εαυτό μου.

κ αυτό έχει πλάκα.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

προστακτική

μίλα/άκου/κάνε/δείξε/αγάπησε/αγαπήσου/αγαμήσου/κλάψε/γέλα/πες/χόρεψε/ερωτεύσου/δούλεψε/ψάξε/βρες/επικοινώνησε/απομακρύνσου/προσποιήσου/έλα/φύγε/σκέψου/νιώσε/

...

έχω έναν δικτάτορα μέσα μου.

γιά όλα εκείνα τα πρέπει που θα μπορούσαν νά ναι θέλω.

θέλω όμως.

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

θάλασσα

βουτάω σ αυτή την οικουμενική μήτρα γεμάτη αλάτι κ φτύνω τον πλακούντα της αβεβαιότητάς μου.

μόνος.

νερό κ φως.

νικώ τη βαρύτητα κ αφήνομαι στην παιδικότητα της μνήμης μου.

έχω αλμύρα στη μύτη κ το στόμα.

η ανάσα μου κοφτή.

παίρνω φόρα κ ξαναβουτάω.

με τ ακροδάχτυλο φτάνω το βυθό.

κ αγγίζω τ όνειρά μου.

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

ρέθυμνο

πιέζεις να ξεχάσεις, μα τελικά το χάνεις το παιχνίδι κ ένα βράδυ καλοκαιριού γεμίζει απ αναμνήσεις.

η μία κ μόνο άσχημη θύμηση αδυνατεί να τα διαγράψει όλα.

αγάπη είναι να γίνεσαι ένα με τον κάθε τόπο κ τους ανθρώπους του. κ ν αφήνεις εκεί δικά σου κομμάτια.

αρκαδίου. χεμώνας. βροχή. περπάτημα. μουσική.

κ μια ρακί για να ζεστάνει η καρδιά.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

σινγκ_αλόνγκ

δεν μπαίνει σ όλα διαχωριστική γραμμή. κυρίως στο παρελθόν με το παρόν.

χτυπήματα κάτω απ τη μέση.

θα χαλαρώσω λέω, αλλά χάνω τον έλεγχο κ μπαίνω στο παιχνίδι.

κ φυσικά χάνω. εξαντλημένος.

πετάω λευκή πετσέτα.

συμβιβασμός δεν σημαίνει πάντοτε υποχώρηση.

ριγουάϊντ // φόργουορντ. θα μασήσουν την κασέτα.

πλέη // παύση. να μάθω κ τα λόγια.

κ μετά στοπ. θα τραγουδάω μόνος μου.

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

επι_τέλος

δεν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο απ το αυτονόητο.

ο λόφος που γίνεται βουνό κ ο λάκκος με νερό, πέλαγο.

τσούζουν τα μάτια μου απ την κούραση. μια στιγμιαία εντύπωση απλότητας, γεμάτη φερομόνες.

δυό - τρεις ρυτίδες παραπάνω.

κ ένα χαμόγελο.

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

one_and_only

θυμάμαι μικρός που άκουγα στο ράδιο κομμάτια, κυρίως από γυναίκες ερμηνεύτριες, κ χωρίς να καταλαβαίνω τί λένε τα λόγια, κατανοούσα ότι μάλλον μιλάνε γι αγάπη. ή για τα προβλήματα αυτής. ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.

έφτιαχνα ολόκληρες σκηνές στο μυαλό μου. αναπαραστάσεις των διάφορων ιστοριών που μπορεί ν αφηγούνταν. κ σχεδόν τα ζούσα όλα αυτά.

μεγαλώνοντας απομυθοποιούσα τις ιστορίες, αλλά μυθοποιούσα τις ερμηνεύτριες. κάθε φορά που πετύχαινα στο ραδιόφωνο κομμάτι που μού χε κολλήσει, ο κόσμος έμοιαζε πιο γλυκός.

δεν είμαι παρελθοντολάγνος. σήμερα τα πράγματα είναι πιό απλά. κ χαίρομαι γι αυτό.

συνεχίζω νά μαι ο τύπος που θα βγεί να περπατήσει χιλιόμετρα μέσα στο κρύο για να αισθανθεί το κομμάτι. γιατί έτσι πιστεύω ότι θά ναι πιό όμορφα. κ ίσως κ νά ναι.

πολύ το κρύο σήμερα. πολύ κ το περπάτημα. ένα το κομμάτι. αλλά πολλές οι ιστορίες πού πλαθα μ αυτό.

ναι, το ριπίτ είναι μια υπέροχη ανακάλυψη. γιατί μαζί με το κομμάτι που επαναλαμβάνεται, ξαναζώ τις ιστορίες μου.

κ αυτό έχει τόση πλάκα.





Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ωχ_όχι

δηλαδή τί; έγινε η δευτέρα επίσημη μέρα αϋπνίας;

τώρα όμως είναι τρίτη. κ φλεβάρης.

ψάχνω να βρω μια διαφορά. στις μέρες. στους μήνες.

τουλάχιστον ο γατούλης κοιμάται.

θέλω κ γω.

αύριο.

Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

κάπως_έτσι

όλα είναι πρόστυχα.

όχι με τη δική σου έννοια, αλλά με τη δική μου. μ εκείνη που δεν μ άφησε να κοιμηθώ απ αηδία.

πίεση. προσπαθώ να γράψω τις χιλιάδες μαλακίες που στροβιλίζονται στο κεφάλι μου κ μού ρχεται εμετός.

μπλοκάρω. λέω να τ αφήσω το ποστ. αλλά δεν μπορώ.

σηκώθηκα απ το κρεβάτι. έφτιαξα καφέ, μού βαλα φρέσκο νερό κ τα τελευταία κουλουράκια. για νά χω σκηνικό κ να κάτσω να γράψω.

δεν πιάνουν αυτά. πιά.

νιώθω ενοχές κ δεν ξέρω τον λόγο. προσπαθώ να μου φορτώσω κάτι κ μετά ξεχνιέμαι με μια ευχάριστη σκέψη.

μου ανεβαίνει χολή. γεμάτη αγάπη. αλλά σιχαμερή.

ντρέπομαι.

αυτολογοκρίνομαι.

πάτησα πλέη. διάολε, η μουσική είναι τόσο όμορφη. δεν της αξίζει ασχήμια σαν αυτή που νιώθω τώρα.

ούτε κ μένα μ αξίζει.

αλλά εγώ όλα τ αντέχω. όλα τα χω σκεφτεί. γιατί είμαι ατρόμητος. γιατί έχω τραβήξει χειρότερα στη ζωή μου. γιατί κοίτα γύρω σου, υπάρχουν κ χειρότερα. γιατί δεν είσαι ο μόνος. γιατί αν πω ότι φοβάμαι, μπορεί κ να ντραπώ περισσότερο την πάρτη μου παρά εσένα, που ίσως κ να με καταλαβαίνεις.

ξαναπατάω πλέη. παίζει το ίδιο όπως κ πιό πάνω.

μ αρέσει ακόμη πού ναι νύχτα. σχεδόν.

έχει σιγαλιά.

ένα χάδι κ ένα φιλί. μετά δεν ξέρω.

εγωιστής.

θα πιώ καφέ τώρα. κ θα περιμένω τη μέρα πού ρχεται.

κ μετά βλέπουμε.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

σίριουσλι_;

τον τελευταίο καιρό άρχισα κ πάλι να παίρνω τον εαυτό μου στα σοβαρά. κ κει ξεκινάνε τα προβλήματα. εκεί είναι που η πολυπλοκότητα καβαλάει την απλότητα κ μένω να με κοιτάζω στον καθρέφτη σαν το χάνο.

ο μεγαλύτερός μου πανικός είναι ότι ψάχνω να βρω που έχω κάνει λάθος κ δεν βρίσκω κάποιο λάθος. μου είναι πιό εύκολο να δεχτώ πως φταίω εγώ για κάτι, παρά να πιστέψω ότι κάποια πράγματα στη ζωή μας γίνονται από μόνα τους. έτσι απλά.

ονειρεύομαι τη μέρα που θα χαλαρώσω. θα δέχομαι τη λύπη κ τη χαρά αυτούσιες. χωρίς να υπερθεματίζω. όχι ότι είναι κακό, αλλά το παρακάνω κ τα βιώνω όλα διαφορετικά από το πώς είναι στην πραγματικότητα. τη δική σου ή τη δική μου, θα μου πεις;

έτοιμος να το χάσω πάλι.

πλέον απ το παράθυρό μου βλέπω πόλη. κ είναι στιγμές που θέλω να γίνω ένα μ αυτή την πόλη. να την αφήσω να με καταπιεί κ μετά να με φτύσει σαν ξαναγεννημένο. περπατάω στα πεζοδρόμια, χορεύω στα μπαρ, δακρύζω στα φανάρια, φοβάμαι στα σκοτάδια, χαμογελάω όταν βρίσκω τυχαία ένα γνωστό.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

#01: Yeasayer - Odd Blood


φαντασία.

αυτό είναι το βασικό χαρακτηριστικό των γιέσαγιερ.

η μουσική τους είναι το πιό συναρπαστικό αμάγαλμα ήχων, σκέψεων, επιδράσεων, συναισθημάτων πού χω ακούσει τα τελευταία χρόνια.

τ ακουστικά έγιναν δεύτερο δέρμα.

είναι ο δίσκος που με κέρδισε απ την πρώτη ακρόαση.

κ κάθε φορά που τον ακούω παθαίνω μίνι ορμονική διαταραχή.

κ γαμώ.



τελική κατάταξη:
01. Yeasayer - Odd Blood
02. pan pan - someday, maybe i won't mind
03. The National - High Violet
04. The Magnetic Fields - Realism
05. Janelle Monáe - The ArchAndroid
06. Daft Punk - Tron: Legacy
07. The Black Keys - Brothers
08. Robyn - Body Talk
09. CocoRosie - Grey Oceans
10. Caribou - Swim
11. Arcade Fire - The Suburbs
12. The Roots - How I Got Over
13. Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy
14. Broken Bells - Broken Bells
15. Jamie Lidell - Compass
16. The Chemical Brothers - Further
17. Shearwater - The Golden Archipelago
18. Groove Armada - Black Light
19. Lone Wolf - The Devil and I
20. Scissor Sisters - Night Work