Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

κάπως_έτσι

όλα είναι πρόστυχα.

όχι με τη δική σου έννοια, αλλά με τη δική μου. μ εκείνη που δεν μ άφησε να κοιμηθώ απ αηδία.

πίεση. προσπαθώ να γράψω τις χιλιάδες μαλακίες που στροβιλίζονται στο κεφάλι μου κ μού ρχεται εμετός.

μπλοκάρω. λέω να τ αφήσω το ποστ. αλλά δεν μπορώ.

σηκώθηκα απ το κρεβάτι. έφτιαξα καφέ, μού βαλα φρέσκο νερό κ τα τελευταία κουλουράκια. για νά χω σκηνικό κ να κάτσω να γράψω.

δεν πιάνουν αυτά. πιά.

νιώθω ενοχές κ δεν ξέρω τον λόγο. προσπαθώ να μου φορτώσω κάτι κ μετά ξεχνιέμαι με μια ευχάριστη σκέψη.

μου ανεβαίνει χολή. γεμάτη αγάπη. αλλά σιχαμερή.

ντρέπομαι.

αυτολογοκρίνομαι.

πάτησα πλέη. διάολε, η μουσική είναι τόσο όμορφη. δεν της αξίζει ασχήμια σαν αυτή που νιώθω τώρα.

ούτε κ μένα μ αξίζει.

αλλά εγώ όλα τ αντέχω. όλα τα χω σκεφτεί. γιατί είμαι ατρόμητος. γιατί έχω τραβήξει χειρότερα στη ζωή μου. γιατί κοίτα γύρω σου, υπάρχουν κ χειρότερα. γιατί δεν είσαι ο μόνος. γιατί αν πω ότι φοβάμαι, μπορεί κ να ντραπώ περισσότερο την πάρτη μου παρά εσένα, που ίσως κ να με καταλαβαίνεις.

ξαναπατάω πλέη. παίζει το ίδιο όπως κ πιό πάνω.

μ αρέσει ακόμη πού ναι νύχτα. σχεδόν.

έχει σιγαλιά.

ένα χάδι κ ένα φιλί. μετά δεν ξέρω.

εγωιστής.

θα πιώ καφέ τώρα. κ θα περιμένω τη μέρα πού ρχεται.

κ μετά βλέπουμε.

1 σχόλιο:

  1. μέσα σε τούτο το «καταξιωμένο» χελλαδίτικο κονφούζιο, στο βόλεμμα & την ελεεινή & τρισάθλια αντίδραση στο ξεβόλεμμα πούρχεται, θα επιπλεύσουν μόνο οι ανάλαφροι στη σκέψη & στη συνείδηση ...
    χαρού! θα ανήκεις σε αυτούς.

    οι λυγεροί φοίνικες έχουν βαθιές ρίζες.

    sofaklex

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλα μου