παιδομάζωμα

τα χαλίκια στο προαύλιο τρίζουν ασταμάτητα. ασταμάτητα τα πέρα δώθε. βήματα κ βλέμματα διασταυρώνονται κ μετά χάνονται στο γκρίζο κενό του ουρανού. έχω έναν κόμπο στη θέση του στομαχιού. ντρέπομαι κ πάλι για κάτι που θά πρεπε να ντρέπονται άλλοι. αλλά μάλλον έτσι θα είναι από δω κ μπρος. συνηθίζω κ ντρέπομαι ακόμη περισσότερο. ψάχνω ένα πρόσωπο οικείο να μου κάνει νεύμα ότι όλα θα πάνε καλά, μα δεν βρίσκω. ιδρώνουν οι παλάμες μου, σφυροκοπάει το κεφάλι μου. θέλω τόσο πολύ να φύγω, μα κ αν μείνω θά ναι καλά. λίγη δουλειά ακόμη ρε μουνιά. λήξη συναγερμού. χαρά κ λύπη παίζουν κλεφτοπόλεμο κ κάπου εκεί στη μέση μια άτακτη φυγή παιδιών μ αναψοκοκκινισμένα μάγουλα κ αυτιά, που ξεφυσούν από ξεραμένα στόματα ελπίδες.