Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

ντραφτ

σβήνω - γράφω. αποφεύγω. εμένα προφανώς. κ η μπάλα παίρνει κ όλους τους άλλους. με ρουφάει το σπίτι μου, το κρεβάτι μου, ο καναπές μου. περνάω από καθρέφτη κ κατεβάζω κεφάλι. δεν φοβάμαι. απλώς αποφεύγω. έχει βαρύνει το βήμα μου. κουράστηκα κ λαχανιάζω πλέον. περπατάω κ δεν βλέπω τίποτα. όλα τόσο θολά, που μοιάζουν ξεκάθαρα. κ πάλι απ την αρχή. σαν ένα αέναο πέφτω - σηκώνομαι. σιγομουρμουράω. μου μιλάω κ τεστάρω τις σιωπές μου. κ ο γάτος με κοιτάει μ απορία. με γρατζουνάει κ με δαγκώνει. με προειδοποιεί. κοίτα ρε βλάκα. κοίτα. κ μετά σκέφτομαι. κ δεν κοιμάμαι πλέον τα μεσημέρια. με τιμωρώ. από μικρός ήταν το πιο εύκολο πράγμα. για να μην ψάχνεις ποιος/τι φταίει. καμία ευθύνη. μου λένε καλημέρα κ ταράζομαι, σαν να μην την αξίζω. ξεστομίζω ασχήμιες στην προσπάθειά μου να φύγω, αλλά στο τέλος μένω. πάντα. ευτυχώς ακόμη χορεύω στ ασανσέρ. σχεδόν η μόνη μου ευκαιρία για χορό. μου αρέσω στ ασανσέρ. κάθε όροφος κ διάθεση. φωτογραφίζω για να ξεχνάω. διεκδικώ τον έλεγχο. κ μετά τον ξαναχάνω, γιατί ξεχνιέμαι. αλλά μ αρέσει. βαθιά ανάσα για ν αλλάξω πλευρό. πάντοτε ξυπνάω μ ελπίδα το πρωί. δοκιμάζω χαμόγελα κ δεν μου ταιριάζει κανένα. ίσως γιατί το μάτι μου έπεφτε πάντοτε στ ακριβά. στο τέλος όμως θα το βρω. θέλω. φιγουρίνι.

2 σχόλια:

  1. δεν ανησυχώ επειδή είχα δίκιο. έχω πάντα δίκιο… ειδικά με σένα.
    γι'αυτό όλα ετούτα …

    είναι που προτιμάς να στέκεσαι όρθιος. το τίμημα το πληρώσαμε & εμείς κάμποσοι… δε θα αλλάζαμε όμως το αποτέλεσμα με τίποτα. ειλικρινά…

    έλα. σε περιμένουμε στο τέλος του τούνελ με την αγκαλιά ανοιχτή… κανένας λόγος για φόβο. έχεις ξεκινήσει. προχώρα λοιπόν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλα μου