χθες

δεν είμαι καλός στην κεραμική, αλλά ένα από τα λίγα πράγματα που έμαθα με τον καιρό ν απολαμβάνω στην ανασκαφή είναι ν αραδιάζω κάτω τα όστρακα απ την σακούλα του κόσκινου, να κάθομαι στο χώμα - κόντρα στον ήλιο για να μην κάνω σκιά - κ να τσεκάρω την κεραμική του σκάμματος για το ημερολόγιο. το ίδιο έκανα κ σήμερα κάπου κοντά στις 11:00. παρασκευή - άνοιξη - όλα θα πάνε καλά. 

μέχρι την στιγμή που με την άκρη του ματιού μου είδα να μπουκάρει με παντιλίκια στον χώρο της ανασκαφής το ασθενοφόρο.

βαβούρα. 

ανακοπή; έπεσε; ήταν άρρωστος; μήπως ήταν πιωμένος; έπαιρνε φάρμακα;

τί έγινε ρε παιδιά, ρώτησα. 

πέθανε, μου είπαν. στο σκάμμα του θωμά.

ποιος ρε παιδιά πέθανε; τί εννοείτε πέθανε;

πέθανε. έπεσε κάτω κ πέθανε.

έτρεξα στο διπλανό στέγαστρο, στο μεγάλο, να μάθω τί γίνεται. 

τί σημαίνει πέθανε; 

το ασθενοφόρο λέει ήρθε μόνο με τον οδηγό. πρώτες βοήθειες του έδωσαν οι συνάδελφοι. μετά το ασθενοφόρο τον πήρε. κ μετά μας πήραν τηλέφωνο απ το νοσοκομείο κ μας είπαν ότι πέθανε.

είναι πολλές οι στιγμές στην ζωή μας που νιώθουμε αμηχανία. η αμηχανία όμως στο άκουσμα της είδησης ενός θανάτου τις ξεπερνά όλες.

βρισιές, δάκρυα, πανικός, θυμός, αμηχανία. μα πάνω απ όλα ντροπή.

14 ώρες μετά κ ακόμη δεν μπορώ να συγκεντρώσω το μυαλό μου. πονάνε τα σαγόνια μου πλέον απ το σφίξιμο. δύσπνοια την ώρα που επιτέλους μπήκα να κάνω μπάνιο, μπας κ φύγει από πάνω μου αυτή η μέρα.

600; 700; 800; άνθρωποι σ ένα εργοτάξιο, στο χείλος του ορυχείου. χωρίς τίποτα. ναι, τίποτα. χωρίς εργοδηγούς, χωρίς μηχανικούς ασφαλείας, χωρίς νοσηλευτή ή γιατρό.

αλλά μην τα πολυλές. μην σ ακούσει κανά κακό αυτί κ χάσεις την δουλειά σου. θυμήσου ρε μαλάκα για ποιο λόγο είσαι δω. σκάσε κ δούλευε.

τα καραγκιοζάκια του υππο κ της δεη. του πολιτισμού κ της ανάπτυξης.

θολώνω.

01:30 το βράδυ κ είμαι πτώμα. κ δεν μπορώ να κοιμηθώ. δεν μου το επιτρέπω.

ένας νεκρός κ ένα χωριό εργαζόμενοι που δεν άκουσαν ούτε καν μια τυπική μαλακία απ τους υπεύθυνους. ούτε ένα λυπούμαστε ρε παιδιά, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. 

τσιμουδιά. ούτε καν τα τυπικά. μάλλον θα είναι κ αυτά ντεμοντέ πλέον.

να έχει συμβεί ΑΥΤΟ κ ο διευθυντής της ανασκαφής να περνάει μπροστά απ όλους συνεχίζοντας την ξενάγηση σε απεσταλμένους του υππο. ναι, σήμερα. γιατί οι συμπτώσεις είναι πάντοτε διαβολικές.

στάση εργασίας την δευτέρα για πίεση στη δεη για τα μέτρα ασφαλείας κ όχι απεργία. γιατί η στάση, σύμφωνα με τους μισούς συνάδελφους, είναι πιο αποτελεσματική λέει από την απεργία. κ το μεροκάματο; τσακάλι είσαι.

γιατί τί αξία έχει τελική μια ζωή μπροστά στο μεροκάματο;

το ψιλοχάνω πάλι. αλλά έτσι πάει με μας τους παλιομοδίτες ρομαντικούς, μάλλον. 

αύριο κηδεύεται ο γιώργος ζαρίδης κ μαζί του ένα μεγάλο μέρος της ηθικής, που ναι πίστευα ότι υπάρχει ακόμη ανάμεσά μας.

τρέχουν τα μάτια μου όλη μέρα κ είναι στιγμές που μπερδεύω τους λόγους.

πολιτισμός κ λιγνίτης. κ όταν τα πάρει όλα ο Ε1, στο τέλος μένουν μόνο οι στάχτες.

κ από δευτέρα δουλειά πάλι.