θυμάμαι μικρός που άκουγα στο ράδιο κομμάτια, κυρίως από γυναίκες ερμηνεύτριες, κ χωρίς να καταλαβαίνω τί λένε τα λόγια, κατανοούσα ότι μάλλον μιλάνε γι αγάπη. ή για τα προβλήματα αυτής. ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων.
έφτιαχνα ολόκληρες σκηνές στο μυαλό μου. αναπαραστάσεις των διάφορων ιστοριών που μπορεί ν αφηγούνταν. κ σχεδόν τα ζούσα όλα αυτά.
μεγαλώνοντας απομυθοποιούσα τις ιστορίες, αλλά μυθοποιούσα τις ερμηνεύτριες. κάθε φορά που πετύχαινα στο ραδιόφωνο κομμάτι που μού χε κολλήσει, ο κόσμος έμοιαζε πιο γλυκός.
δεν είμαι παρελθοντολάγνος. σήμερα τα πράγματα είναι πιό απλά. κ χαίρομαι γι αυτό.
συνεχίζω νά μαι ο τύπος που θα βγεί να περπατήσει χιλιόμετρα μέσα στο κρύο για να αισθανθεί το κομμάτι. γιατί έτσι πιστεύω ότι θά ναι πιό όμορφα. κ ίσως κ νά ναι.
πολύ το κρύο σήμερα. πολύ κ το περπάτημα. ένα το κομμάτι. αλλά πολλές οι ιστορίες πού πλαθα μ αυτό.
ναι, το ριπίτ είναι μια υπέροχη ανακάλυψη. γιατί μαζί με το κομμάτι που επαναλαμβάνεται, ξαναζώ τις ιστορίες μου.
κ αυτό έχει τόση πλάκα.
Πες τα...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο κρύο ζεσταίνει την καρδιά & ακονίζει το πνεύμα ... keep on walking
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
sofaklex