μουρ_μουρ

όταν είδα για πρώτη φορά το ντάνσερ ιν δε νταρκ με την θεότητα, συνειδητοποίησα ότι έχω ένα κοινό με την ηρωίδα της ταινίας: δεν αντέχω την ησυχία.

σιγοτραγουδάω κάτι όλη την ώρα, φτιάχνω δικά μου φανταστικά τραγούδια παραφράζοντας στίχους τραγουδιών π αγαπάω, βαριετέ στο μπάνιο, παίζω διαλόγους από φιλμ/σειρές/βίπερ, δοκιμάζω την τύχη μου στο μπιτ μπόχιν, μιλάω δυνατά, γελάω δυνατά, κλαίω δυνατά.

χαρούμενος ή λυπημένος.

σ αυτόν τον φανταστικό ολόδικό μου κόσμο είμαι τα πάντα κ το τίποτα.

ηλιθιότητα ή τρόπος έκφρασης.

δεν ξέρω.

αλλά έχει πλάκα. τουλάχιστον για μένα.

χε.