Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

συναισθηματικός_τύπος

ναι, είμαι.

ποτέ δεν έδινα σημασία. ξέρεις, γιατί έχει να κάνει με τον εαυτό μου κ μερικά πράγματα, αν όχι όλα, δεν κάνω τον κόπο να τα βάλω κάτω κ να δω πως έχουν. κ αυτό όμως δεν ξέρω πόση σημασία έχει. ίσως γιατί τελικά μ έχω αποδεχτεί. κ ίσως παραδεχτεί.

συνηθίζω να δίνω απλόχειρα, σε καταστάσεις κ ανθρώπους, κομμάτια τ εαυτού μου. χωρίς να κρατάω τα μπόσικα. το λες κ αφέλεια. κ μετά είμαι εγώ ο ίδιος που με ψάχνω από δω κ από κει. κ μετά πάλι ξεχνιέμαι. κ ξανά τα ίδια.

με κουράζω. αλλά μ αντέχω.

ένα απ αυτά τα κομμάτια μου, τ αφήνω εδώ στ άργος ορεστικό. ίσως γιατί συγκεντρώνει, σαν φάση γενικά, πολλά απ αυτά που με κάνουν να νιώθω καλά με τον εαυτό μου κ τους άλλους. όχι πάντα. αλλά ούτε το πάντα έχει μεγάλη σημασία.

πέρασε κιόλας ένας μήνας κ ήρθε η ώρα να την κάνω κ για φέτος. ένας μήνας που τώρα πλέον μετριέται σε στιγμές. όχι πολλές, αλλά η καθεμιά με λόγο ύπαρξης. μάλλον.

αυτά. την κάνω λοιπόν,

κ επιφυλάσσομαι.

1 σχόλιο:

  1. ... να κάνεις τον κόπο και να τα βάλεις κάτω & να δεις πώς έχουν.

    και θέλεις, και μπορείς ... εξ'άλλου, αυτά που αποκαλείς κομμάτια του εαυτού σου δεν είναι παρά καταβολάδες.

    δεν είσαι του ευριπίδη, αλλά του αριστοφάνη ... ξεκόλλα.

    γιό ...!

    sofaklex

    ΑπάντησηΔιαγραφή

μίλα μου