Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

έντεκα

norah jones - little broken hearts
γιατί είναι ωραία να επιστρέφεις.


μάνθος (ManthosV)
perfume genius - put your back n 2 it
Ένα από τα πιο εξουθενωτικά πράγματα στον κόσμο είναι η απόλυτη ησυχία. Ξέρεις...σαν όταν είσαι πολύ μακριά απ’την πόλη, τα φώτα είναι ελάχιστα, δεν υπάρχει ψυχή σε ακτίνα μιλίων και ο αέρας δεν φυσάει. Όταν είναι σαν να σε έχει κλείσει κάποιος σε μια σακούλα κενού αέρος ή σαν να σε έχει ρουφήξει η ηλεκτρική σου σκούπα και να μένεις εκεί, παρέα με τα χνούδια απ΄το χαλί σου. Ακόμα και τότε, μες στη απόλυτη ησυχία, ακούς ένα πολύ πολύ μικρό σφύριγμα μέσα στα αυτιά σου. Και κάπου εκεί είναι που ξεγλιστρά ο κουβάς απ’το κιγκλίδωμα, πέφτει στο πηγάδι του μυαλού σου και οι αναμνήσεις λειτουργούν το ράουλο για ανασύρει τα μύρια σφυρίγματα, που μέχρι ν’ανέβουν πάνω έχουν μετατραπεί σε ουρλιαχτά.
Κάτι τέτοιο ένιωσα όταν άκουσα πρώτη φορά πριν χρόνια στο myspace κάτι σκόρπια τραγούδια ενός Perfume Genius και θυμήθηκα αυτό ακριβώς το σφύριγμα μέσα στην απόλυτη ησυχία. Και τα μύρια που του έπονται... Σαν εκείνη τη φορά, όταν ήμουν 5 χρονών και με έβαλε για πολλοστή φορά τιμωρία η γιαγιά μου. Τότε με έκλεισε για ώρες στο κατώι του σπιτιού μας στο χωριό, μιας και στο Άβε Μαρία τόλμησα να πω για πλάκα Τον Κύριο, «Ντόμινο» αντί για Dominus. Δε θυμάμαι κι εγώ πόσες ώρες έκλαιγα και σκεφτόμουν ότι έπρεπε να συνεχίσω να κλαίω μέχρι ως ότου να της περάσει ο θυμός και να με βγάλει, έτσι ώστε να μην ακούω αυτό το σφύριγμα που δεν το θεωρούσα λογικό να ακούω μέσα στην απόλυτη ησυχία του κατωγιού. Και όταν δεν άντεχα πια να κλαίω, ή αφουγκραζόμουν την αναπνοή μου ή πίεζα το χώμα στο δάπεδο με τα παπούτσια μου. Κάτι, το οτιδήποτε μπορούσε να παράγει έστω και τον παραμικρό θόρυβο ήταν αρκετό. Αλλά, όχι, όχι ΑΥΤΟ το σφύριγμα.
Ένιωσα το ίδιο ακριβώς και με τον Perfume Genius τότε. Ένιωθα ότι ακούω μια ήσυχη μουσική, από έναν φιλήσυχο μουσικό, αλλά κάπου μέσα στην ησυχία του, υπάρχουν χιλιάδες δαίμονες, χιλιάδες μπερδεμένες σκέψεις, χιλιάδες τραύματα, χιλιάδες ουρλιαχτά, χιλιάδες ώρες κλάματος που πρέπει με κάποιον τρόπο να ξορκιστούν πάνω στο πιάνο του για να μην βγουν και τον κομματιάσουν. Στο τέλος, η διαδικασία ακρόασης σε άφηνε απλά εξουθενωμένο...
Νομίζω τώρα ο Mike είναι καλά. Γιατί εντόπισε μια-μια τις πληγές του και ψάχνει πλέον να βρει ένα-ένα τα κατάλληλα αντίδοτα. Σίγουρα πονάει ακόμα. Αλλά χτυπάει στοχευμένα το κάθε κύτταρο που τον πονάει ξεχωριστά, την κάθε πληγή, την κάθε του νότα, φτιάχνοντας ίσως το πιο όμορφο εμβόλιο της χρονιάς.

*σόου φαρ*

biglebo
20. lianne la havas - is your love big enough?
19. jessie ware - devotion
18. liars - wixiw
17. lone wolf - the lovers
16. lawrence arabia - the sparrow
15. whomadewho - brighter
14. iamamiwhoami - kin
13. grizzly bear - shields
12. django django - django django
μάνθος
20. rebekah delgado - don't sleep
19. susanne sundfør - the silicone veil
18. mmoths - mmoths
17. julia holter - ekstasis
16. port st. willow - holliday
15. sarah jaffe - the body wins
14. beth orton - sugaring season
13. eight and a half - eight and a half
12. the xx - coexist


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

μίλα μου