lianne la havas - is your love big enough?
ξυπνάς, κοιμάσαι. ξεχνάς, θυμάσαι. κλαις, γελάς. οικειότητα. εγώ, εσύ. εμείς. μίσος, αγάπη. έρωτας.
πάντα.
Στο σπίτι του Σ όλα ήταν στη θέση τους, προσεγμένα, με μια μαθηματική ακρίβεια στην τοποθέτηση. Ακόμα και μια χρυσή μάσκα που ο Σ φορά όταν θέλει να μεταμορφωθεί στο δικό του, προσωπικό σούπερ ήρωα, είχε μια πολύ συγκεκριμένη θέση στο χώρο. Όταν τη φόρεσε, δευτερόλεπτα μετά, καθώς τον κοιτούσα, έμοιαζε σαν μια φιγούρα από την εποχή του μπαρόκ που για κάποιον μυστήριο, λανθάνων λόγο, είχε μεταφερθεί σε ένα σύγχρονο περιβάλλον.
Κάπως έτσι, μυστηριωδώς και λανθάνοντα, μπήκε και η Rebekah Delgado ταυτόχρονα στις ζωές μας το ίδιο βράδυ, όταν ακούστηκαν τα πρώτα ανατριχιαστικά φάλτσα του ελάσματος του πριονιού στο "Scoundrelle" απ'τα μεγάφωνα του laptop που έπαιζε BBC Radio 6. Μια νέα αλλά "σκουριασμένη" φωνή και ένας ήχος καθαρός, γνώριμος αλλά ταυτόχρονα παλιομοδίτικος. Απλή και λιτή ποπ, δεμένη αισθητικά με τη ξεθωριασμένη, έκλυτη αίγλη της μεταπολεμικής Ευρώπης.
Ο Σ σταμάτησε να μιλάει και με πήγε κοντά στο ένα ηχείο για να αφουγκραστούμε μαζί καλύτερα και κατόπιν να αποκωδικοποιήσουμε το όνομα της Rebekah μέσα από τη φλεγματική προφορά του Βρετανού παρουσιαστή.
Κοιμηθήκαμε στις 6 το πρωί. Μετά από αρκετό αλκοόλ και μια ατελείωτη συζήτηση για το ποιοι πραγματικά είμαστε στη ζωή αυτή, το σόλο της ξεκούρδιστης πιανόλας στο φινάλε τριγυρνούσε μέχρι τα ξημερώματα σαν μύγα μέσα στο μυαλό μας...
"Motherfucker, leave us alone".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μίλα μου