Κοιτώντας πίσω σε αυτή τη χρονιά, ένα μήνα πριν τελειώσει, αντιλαμβάνομαι ότι είχα ίσως τις πιο περίεργες, αναπάντεχες και ανατρεπτικές στιγμές συμπυκνωμένες στις μέγιστες δόσεις mg· και πολλές φορές μάλιστα με μπόλικες παρενέργειες.
Κάθε μέρα σχεδόν ήταν διαφορετική. Είχαμε ανακατατάξεις στη δουλειά, είχαμε νέο σπίτι, είχαμε πέρα-δώθε, ένας Γιάννης έφυγε, ένας άλλος πάλι ήρθε, η Μανίνα πάλι όλο πηγαινοερχόταν, είχαμε έρωτα, είχαμε απώλεια, είχαμε τις μαύρες μας, είχαμε άγχος, είχαμε κλάματα, είχαμε γέλια και σχεδόν ποτέ δεν είχαμε λεφτά.
Το ίδιο άνω-κάτω, ανατρεπτικό και διαφορετικό στo σύνολό του είναι και το "Tookah". Κάθε του κομμάτι μου θυμίζει μια στιγμή, ένα πρόσωπο και ένα γεγονός από την ανακατωμένη αυτή χρονιά, που απ'τη μια θέλω να φύγει και να μη ξανάρθει και απ'την άλλη θα'θελα να μην αλλάξει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μίλα μου