Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

τραμπλόβεράθενς


σού χει τύχει, όταν ήσουν μικρός/ή, να θέλεις κάτι τόσο πολύ, πού όταν τελικά στο προσφέρουν, εσύ κάθεσαι με το στόμα ανοιχτό κ δεν ξέρεις πώς ν αντιδράσεις; αν ναι, τότε μπορεί κ να καταλαβαίνεις το πως ένιωσα χθες στη συναυλία του τραμπλ όβερ τόκιο στο σουίνγκ.

τα πράγματα είναι απλά: ο τύπος είναι ιδιοφυΐα. γεμάτος συναισθήματα. κ το βασικότερο, ξέρει να τ εκφράζει. μέσα απ τη μουσική κ τους στίχους του.

δυσκολεύτηκα να κοιμηθώ χθες. κ όχι γιατί μ έπιασαν τα συναισθηματικά μου, που τό χω κ εύκολο, αλλά γιατί ένιωθα γεμάτος. από εικόνες, σκέψεις, όνειρα, αναπολήσεις. κ είναι απίστευτα υπέροχο να συμβαίνει πού κ πού αυτό. δεν μπορείς να το διαχειριστείς απόλυτα, οπότε κάθεσαι κ τ αφήνεις ν ενεργήσει πάνω σου.

αποδεσμευμένος απ την αέναη προσπάθεια ερμηνείας όλων όσων μας συμβαίνουν.

μια απειροελάχιστη στιγμή ελευθερίας.

τελικά, χθες μού σκασε ο πιο υπέροχος μπελάς πού χα εδώ κ καιρό. κ περιμένω ήδη μ ανυπομονησία, νά ρθει η στιγμή που θα ξαναβρεθεί μπροστά μου.


πι.ες.1: προσπάθησα ν ανεβάσω κ βίντεο που τράβηξα, αλλά απέτυχα.
πι.ες.2: απ τη συναυλία πήρα κ τί-σερτ.
πι.ες.3: τις τελευταίες κορώνες του toph θα τις θυμάμαι για πάντα.

2 σχόλια:

μίλα μου