άντονυ

χαίρομαι. καλύτερη αρχή για τούτο εδώ το μπλογκ δε θα μπορούσε να υπάρξει. πρώτο ποστ, το λάϊβ του άντονυ στην αθήνα, στις 29/06/2009. γιατί; γιατί ο άντονυ κ η κανονικότητα τα χουν σπάσει εδώ κ καιρό.

γεμάτο το μπάντμιντον. εγώ αγχομένος. είναι όνειρο χρόνων ένα λάϊβ του . δεν έχω φέρει φωτογραφική μαζί μου. δεν θέλω. θέλω μόνο ν ακούσω. να νιώσω τη στιγμή. ό,τι προλάβω. κ αν θέλω μετά, θα πω τα νέα στους φίλους μου. όπως κάναμε παλιότερα.

είμαι σκατά. φοβάμαι ότι δεν θα το αντέξω τούτο το λάϊβ. δεν προλαβαίνω όμως να καταλάβω κ πολλά. ο άντονυ ξεκινάει κ μου κλέβει την καρδιά, την ψυχή κ το μυαλό. με πάει όπου θέλει εκείνος, κ γω ακολουθώ. μα πόσο όμορφα...
μετά έρχεται το τέλος. λίγο νωρίτερα απ ότι περίμενα. δεν πειράζει. ούτε τα φάλτσα της ορχήστρας, που συζητούσαμε με τα παιδιά, με πειράζουν. ούτε η απαίδευτη που καθόταν δίπλα μου. είμαι γεμάτος συναισθήματα κ σκέψεις, ενώ είχα πάει σχεδόν άδειος στο θέατρο. κ αυτό μετράει.
το είπε το κάβερ της μπιγιονσέ. κ με λευκό μάξι φόρεμα βγήκε. απέδειξε όμως γι ακόμη μια φορά, πως η μουσική είναι εκείνη που κλέβει την παράσταση. για την μουσική γίνονται όλα. για να περνάμε εμείς καλά. μήπως το χουμε ξεχάσει λίγο;
ένα όμορφο πλάσμα είναι ό άντονυ. το μόνο που θέλει να σου πει με τη ζωή κ τη μουσική του είναι: άκου κ μετά μίλα. μη φοβάσαι να νιώσεις.

γιατί έχει πλάκα.